The first ‘black boxes’ appeared in various forms and designs around World War II. Initially, they were cameras housed in a protective black casing, recording flight instruments—a black box designed to protect undeveloped films. One of the first successful applications was developed by François Hussenot and Paul Beaudouin in 1939 at the Marignane flight center in France. Their “Type HB” flight recorder used a scrolling photographic film measuring 8 meters long and 88 millimeters wide. The recording was made with a thin light beam, deflected by a mirror that moved based on flight data such as altitude and speed.
These HB recorders remained in use in French test centers well into the 1970s. In 1947, Hussenot founded the Société Française des Instruments de Mesure (SFIM), bringing his invention, the “Hussenograph,” to market. SFIM grew into a major supplier of data recorders used not only in aircraft but also in trains and other vehicles. The major advantage of the film technology was that the images could be developed afterward without the need for a special playback device. The downside was that the film could not be erased or reused, necessitating periodic replacement.
Another type of flight data recorder was developed during World War II in the United Kingdom. Len Harrison and Vic Husband created a crash- and fire-resistant box that could protect flight data. This prototype was a precursor to modern recorders: it used copper foil as a recording medium, with various styli engraving markings based on instrument readings and aircraft controls. The unit was developed in Farnborough for the British Ministry of Aircraft Production, which patented the design after the war under British patent 19330/45.
In Finland, the first modern flight data recorder was developed in 1942 by aviation engineer Veijo Hietala. This advanced mechanical box, called “Mata Hari,” recorded test flight data from Finnish fighter aircraft. Meanwhile, the U.S. Air Force was experimenting with voice recorders: in 1943, a magnetic wire recorder was used to capture the radio communications of a B-17 bomber during a mission over Nazi-occupied France.
Australian Robert Henry Orgill developed an electrical model inspired by the tragic death of his brother—a pilot with the RAAF in New Guinea in 1945. In 1956, he presented an innovative prototype: a rubber ball with recording instruments that could be ejected from the aircraft during a crash. The Orgill Air Safety Unit, measuring 19 cm in diameter and weighing only 4.5 kg, recorded defects such as oil leaks, engine failures, and fires. Once a malfunction was detected, the system activated a cockpit recording device to capture the pilot’s reactions.
On July 9, 1956, The West Australian reported under the headline “Perth Invention Passes Test” that the Orgill unit had been successfully tested. However, while Orgill attempted to commercialize his invention, a formal patent application for the flight recorder was granted in 1958 to another Australian, David Warren. Whether Warren was aware of Orgill’s work remains unclear, but it remains a fascinating mystery. A 1956 photo shows Warren at the presentation of Orgill’s rubber ball, and in 1957, Aviation Week reported that the device had been successfully tested. In 1960, The Sunday Times stated that the U.S. Patent Office would grant a patent to “a man from Perth.” However, it later became evident that Warren’s 1958 patent ultimately proved decisive.
In the IT world, SIEM systems (Security Information and Event Management) and DCIM tools (Data Center Infrastructure Management) function as digital ‘black boxes.’ However, there is a significant difference between passive logging (analyzing afterward) and active monitoring (real-time insight). With the growing threat of cybercrime and internal manipulation, having an immutable, tamper-proof recording method is becoming increasingly crucial. Just as black boxes in aviation are essential for incident reconstruction, advanced forensic data solutions for data centers can ensure more reliable and secure IT environments. The future demands systems that not only record data but also enable real-time analysis and advanced forensic reconstructions.
The DGMV ICT BlackBox is an innovative cybersecurity solution developed by DigiCorp Labs in collaboration with Hitachi Vantara. In today’s landscape of growing cyber threats, it addresses the urgent need for fraud-resistant logging and secure data validation. Decentralized security solutions emphasize trust, privacy, and data ownership. DGMV stands for Digital Governance Metadata Validation, an innovative technology developed by DigiCorp Labs. The core of the ecosystem is the DGMV SmartLayer, a Layer 2 blockchain powered by the $DGMV utility token.
The aviation industry has relied on black boxes for decades to investigate incidents, improve safety, and reduce human errors. These fraud-resistant devices record every aspect of a flight so that no event remains unexplained, whether it involves a technical failure or a human decision. Thanks in part to this crucial technology, air travel is now one of the safest modes of transportation. IT systems need their own version of the black box—a system that records every detail and remains intact even during the worst cyberattacks. With this technology, data centers finally have their own black box—a system that preserves, secures, and keeps data available under all circumstances.
-----Translated from the Dutch version by ChatGPT-----
De eerste ‘zwarte dozen’ verschenen in verschillende vormen en uitvoeringen rond de Tweede Wereldoorlog. In eerste instantie waren het fotocamera’s in een beschermde, zwarte behuizing, die opnames maakten van vluchtinstrumenten—een zwarte doos om onbelichte films te beschermen. Een van de eerste succesvolle toepassingen werd ontwikkeld door François Hussenot en Paul Beaudouin in 1939, in het Marignane-vluchtcentrum in Frankrijk. Hun “Type HB”-vluchtrecorder maakte gebruik van een scrollende fotografische film van 8 meter lang en 88 millimeter breed. De opname werd vastgelegd met een dunne lichtstraal, afgebogen door een spiegel die bewoog op basis van vluchtdata zoals hoogte en snelheid.
Deze HB-recorders bleven in gebruik in Franse testcentra tot ver in de jaren 70. In 1947 richtte Hussenot de Société Française des Instruments de Mesure (SFIM) op, waarmee hij zijn uitvinding, de “Hussenograph”, op de markt bracht. SFIM groeide uit tot een belangrijke leverancier van datarecorders, die niet alleen in vliegtuigen, maar ook in treinen en andere voertuigen werden toegepast. Het grote voordeel van de filmtechnologie was dat de beelden achteraf ontwikkeld konden worden, zonder dat een speciaal afspeelapparaat nodig was. Het nadeel was dat de film niet gewist of hergebruikt kon worden, waardoor deze periodiek vervangen moest worden.
Een ander type vluchtdatarecorder werd tijdens de Tweede Wereldoorlog ontwikkeld in het Verenigd Koninkrijk. Len Harrison en Vic Husband creëerden een crash- en brandbestendige box die vluchtgegevens kon beschermen. Dit prototype was een voorloper van de moderne recorders: het gebruikte koperfolie als opnamemedium, waarin verschillende styli inkepingen maakten op basis van instrumentmetingen en vliegtuigbesturingen. De eenheid werd in Farnborough ontwikkeld voor het Britse Ministerie van Vliegtuigproductie, dat het ontwerp na de oorlog patenteerde onder Brits patent 19330/45.
In Finland werd in 1942 de eerste moderne vluchtdatarecorder ontwikkeld door luchtvaartingenieur Veijo Hietala. Deze geavanceerde mechanische box, genaamd “Mata Hari”, registreerde testvluchtgegevens van Finse gevechtsvliegtuigen. Ondertussen experimenteerde ook de Amerikaanse luchtmacht met voicerecorders: in 1943 werd een magnetische draadrecorder gebruikt om de radiocommunicatie van een B-17-bommenwerper tijdens een missie boven nazi-bezet Frankrijk op te nemen.
De Australiër Robert Henry Orgill ontwikkelde een elektrisch model, geïnspireerd door de tragische dood van zijn broer—een piloot bij de RAAF in Nieuw-Guinea in 1945. In 1956 presenteerde hij een innovatief prototype: een rubberen bal met opname-instrumenten, die bij een crash uit het vliegtuig kon worden geworpen. De Orgill Air Safety Unit, met een diameter van 19 cm en een gewicht van slechts 4,5 kg, registreerde defecten zoals olielekken, motorstoringen en brand. Zodra een storing werd gedetecteerd, activeerde het systeem een cockpitopnameapparaat om de reacties van de piloot vast te leggen.
Op 9 juli 1956 meldde The West Australian onder de kop “Perth Invention Passes Test” dat de Orgill-eenheid succesvol was getest. Maar terwijl Orgill zijn uitvinding probeerde te commercialiseren, werd in 1958 een formele patentaanvraag voor de flight recorder toegekend aan een andere Australiër, David Warren. Of Warren op de hoogte was van Orgill’s werk is onduidelijk, maar het blijft een fascinerend mysterie. Een foto uit 1956 toont Warren bij de presentatie van Orgill’s rubberen bal, waarover Aviation Week in 1957 meldde, dat het apparaat succesvol was getest. In 1960 publiceerde The Sunday Times dat het Amerikaanse octrooibureau een patent zou toekennen aan de uitvinding van “een man uit Perth”. Toch bleek later dat Warren’s patentaanvraag uit 1958 uiteindelijk doorslaggevend was.
In de IT-wereld functioneren SIEM-systemen (Security Information and Event Management) en DCIM-tools (Data Center Infrastructure Management) als digitale ‘zwarte dozen’. Toch bestaat er een belangrijk verschil tussen passieve logging (achteraf analyseren) en actieve monitoring (real-time inzicht). Met de groeiende dreiging van cybercriminaliteit en interne manipulatie wordt het steeds crucialer om een onveranderlijke, niet-manipuleerbare registratiemethode te hebben. Net zoals zwarte dozen in de luchtvaart essentieel zijn voor reconstructies na een incident, kunnen geavanceerde forensische data-oplossingen voor datacenters zorgen voor betrouwbaardere en veiligere IT-omgevingen. De toekomst vraagt om systemen die niet alleen gegevens registreren, maar ook real-time analyses en geavanceerde forensische reconstructies mogelijk maken.
De DGMV ICT BlackBox is een innovatieve cybersecurity-oplossing die is ontwikkeld door DigiCorp Labs in samenwerking met Hitachi Vantara. In het huidige landschap van groeiende cyberdreigingen, richt het zich op de dringende behoefte aan fraudebestendige logging en veilige datavalidatie. Gedecentraliseerde beveiligingsoplossingen die de nadruk te leggen op vertrouwen, privacy en data-eigendom. DGMV staat voor Digital Governance Metadata Validation, een door DigiCorp Labs ontwikkelde innovatieve technologie. Kern van het ecosysteem is de DGMV SmartLayer, een Layer 2-blockchain die wordt aangestuurd door de $DGMV utility-token.
De luchtvaartindustrie vertrouwt al tientallen jaren op black boxes om incidenten te onderzoeken, de veiligheid te verbeteren en menselijke fouten te verminderen. Deze fraudebestendige apparaten registreren elk aspect van een vlucht, zodat geen enkele gebeurtenis onverklaard blijft, of het nu gaat om een technisch falen of een menselijke beslissing. Mede dankzij deze cruciale technologie is vliegreizen nu een van de veiligste vormen van vervoer. IT-systemen hebben hun eigen versie van de black box nodig, een systeem dat elk detail registreert en zelfs tijdens de ergste aanvallen intact blijft. Met deze technologie krijgen datacenters eindelijk hun eigen zwarte doos—een systeem dat gegevens bewaart, beveiligd en beschikbaar houdt, ongeacht de omstandigheden.
